Daar ga je dan, met je rugzakje op je rug. Op naar groep 4!
Over 2 nachtjes slapen word je 7 jaar en ik weet nog, als de dag van gisteren, hoe je als klein meisje bij me in de ontbijtruimte zat, in je kinderstoeltje, en je elke keer dingen van je afgooide. Je wachtte net zolang, totdat één van onze gasten, het bewuste speeltje voor je oppakte om vervolgens het ritueel nog een aantal keer te herhalen. Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde was je bij me en nu vandaag na 6 weken schoolvakantie, waarin we ook van alles samen hebben gedaan, voelt het weer net als 3 jaar geleden toen je voor het eerst naar groep 1 ging. Spannend…, wie komt er naast je te zitten, hoe zal je nieuwe juf zijn…?
Stiekem verlaat ik de slaapfabriek even en leg voor de zekerheid een briefje voor de gasten neer. “Ik ben zo weer terug, ik ben even naar school”. Qua planning weet ik dat de gasten tussen 9-10 uur komen ontbijten, toch maar even een briefje, je weet tenslotte maar nooit. Ik vertel Kim dat ik maar heel even bij school kan blijven en snel weer weg moet. Als het maar niet zonder is kus mam, zegt ze! Geen enkel probleem, daar doe ik het voor, niet één kus maar heel veel!
Hoe gaaf en trots ben ik op je, om je nu zo te zien, zo groot en zo zelfstandig ben je aan het worden. Soms vergeet ik wel eens dat je nog maar (!) 6 bent (ik hoor je zeggen, bijna 7 mam!). Dat je zelfs de telefoon van de slaapfabriek opneemt en je de deur opent voor gasten, gelukkig nog wel altijd wel met het verlegen stemmetje, heel zachtjes, goedemiddag ik ben Kim ….maar wel met een big smile.
Vorige week dacht ik soms, pfoei wanneer de begint de school weer? Want dan zal het een stuk rustiger zijn met de opmerkingen als: mam mag ik…, mam kijk eens…, mam gaan we nu iets drinken….? En nu zo met mijn kopje thee, de gasten zijn weg, het huis is leeg, mis ik je nu al!
Is het al bijna 15:00 uur? Nog even wachten…